Getty-afbeeldingen
Plasticiteit verwijst naar hoe flexibel een lichaam van klei of klei is. De plasticiteit van een bepaalde klei wordt sterk beïnvloed door de deeltjesgrootte, het watergehalte en de veroudering van de klei. Het staat ook bekend als "de kwaliteit of staat van zijn plastic; vooral: het vermogen om te worden gevormd of veranderd."
Een nieuwe vorm aannemen
Het is ongelooflijk belangrijk in keramiek omdat het werkt in relatie tot het vermogen van de klei om een nieuwe vorm aan te nemen zonder enige neiging om terug te keren naar de oude (elasticiteit). Het is het vermogen om te kneden, vormen, duwen, trekken en om de klei in die staat te houden. Hoe beter een klei verwerkbaar is, hoe gemakkelijker het is om in elke gewenste vorm te kneden.
Er zijn twee soorten bewerkbare klei, de ene heeft meer elasticiteit en de andere bevat een grotere verscheidenheid aan verschillende mineralen, bijvoorbeeld grog, waardoor de klei een beetje gemakkelijker te verwerken is. Er zijn drie primaire groepen kleimineralen en elk van hen wordt gevormd met hun eigen specifieke eigenschappen. Het zijn kaolien, illiet en montmorilloniet.
Hoe wordt klei gevormd?
Als we wat dieper kijken naar hoe klei wordt gevormd, stelt UCL dat "klei de algemene naam is voor een aantal fijnkorrelige aardse materialen die plastisch worden als ze nat zijn." Klei is een volledig natuurlijk voorkomend mineraal en wordt gevormd door zeer lange perioden van constante verwering en erodering van natuurlijke rotsen.
Klei wordt gemaakt van veldspaat, dat wordt gedefinieerd als "elke groep gesteentevormende mineralen die een groot deel van de aardkorst uitmaken". Een verscheidenheid aan veldspaat is ook maansteen, wat een prachtige steen is. Geen wonder dat klei een van de vroegst bekende bouwmaterialen op aarde is. Kleirotsen kunnen tot 40 procent van het water bevatten.
Clay tegen Clay Body
Een pure klei (waarvan er naar verluidt ongeveer 30 soorten zijn) is er een die niet van andere materialen is gemaakt; een kleilichaam is gemaakt van veel verschillende kleimaterialen zoals kaolien of grog. Er zijn honderden soorten kleilichamen, omdat er zoveel verschillende soorten combinaties van kleimineralen zijn. De drie belangrijkste soorten waarmee u wellicht kunt werken, zijn porselein, steengoed en aardewerk.
Individuele kleideeltjes zijn absoluut klein en meten kleiner dan 0,004 μm. Flocculatie vindt plaats wanneer de deeltjes samenklonteren, en deflocculanten (meestal een alkalisch materiaal) worden vaak door pottenbakkers gebruikt om deze kleine deeltjes te verspreiden en ze tegen elkaar af te stoten.
Plasticiteit in klei
Het is gemakkelijk om erachter te komen hoe plastic een klei is. Maak een spiraal van de klei en wikkel deze dan om je vinger. Een plastic klei zal niet barsten of breken. Niet-plastic kleien zullen dat wel doen. Het bakproces voor uw klei is uiterst belangrijk aangezien alle kleilichamen bij verschillende temperaturen "rijpen". In wezen "volwassen betekent afgevuurd tot het punt waarvoor ze werden geformuleerd." Zoals "wanneer een kleilichaam glasachtig is, betekent dit dat water niet in de klei kan worden opgenomen wanneer deze tot rijpheid wordt gebakken".
Bolkleien zijn erg plastic omdat ze zijn gemaakt van zeer fijne deeltjes, waardoor ze erg plakkerig zijn. Ball clay is geweldig om te vormen en erg sterk, maar pas op, ze krimpen enorm tijdens het bakproces.
Wat kan de plasticiteit van Clay beïnvloeden?
Kleine organismen kunnen in klei groeien; deze organismen helpen de plasticiteit van een klei te vergroten. Sommige pottenbakkers zijn van mening dat het mengen van klei met water en het verouderen van een klei de plasticiteit kan helpen vergroten. Het is het beste om eerst naar uw verschillende soorten klei te kijken om te beoordelen hoe plastic uw waar moet zijn.
Het is belangrijk om tijdens het maken niet te veel water aan je keramische serviesgoed toe te voegen (hoewel het verleidelijk kan zijn als je het op het wiel gooit) en het is ook belangrijk om ervoor te zorgen dat je het stuk niet te snel uitdroogt. Als je dit doet en het water te snel het kleilichaam verlaat, kan het barsten.