Steenzittingen gebruikt in antieke sieraden

EMS-FORSTER-PRODUCTIONS / Getty Images

In de mode- en sieradenwereld nemen ontwerpers signalen uit het verleden en zetten ze nieuwe trends voor vandaag. Bekijk vijf unieke stijlen voor het zetten van stenen van lang geleden. Deze stijlen variëren op basis van hoe de stenen worden weergegeven of vastgehouden in het sieraad. Deze stijlen voor het zetten van stenen zijn te vinden in zowel antieke fijne sieraden als vintage kostuumjuwelen.

• Zigeuner instelling

  

  Alice Antique Jewelry / RubyLane.com

  Zigeuneromgevingen (ook wel gespeld als "zigeuner") waren populair tijdens het laat-Victoriaanse tijdperk tot het begin van de 20e eeuw. Ze zijn sindsdien enorm geëvolueerd.

  In antieke sieraden was het gebruikelijk dat een zigeuneromgeving een stervorm had rondom de edelsteen. De ster is gevormd met een graver (een veelgebruikt juweliersgereedschap). Dit gereedschap duwde het metaal rond de steen om tanden te vormen. Handelaars en verzamelaars noemen deze stijl afwisselend een steromgeving en minder vaak een ernstiger omgeving. Sommige van de tanden of het metaalwerk in dit soort antieke setting kunnen er grof uitzien.

  De stertechniek werd niet voor alle antieke zigeuner-instellingen gebruikt. Af en toe zou het metaal de steen volledig omringen om hem op zijn plaats te houden (afgebeeld) - zonder enige vorm eromheen. Dit verlies van de stervorm evolueerde naar de moderne zigeunersetting.

  Zelfs met zijn verschuivingen in het ontwerp in de loop van de tijd, lijkt de edelsteen nog steeds gelijk met het oppervlak van het metaal te zitten. Dit blijft een constant kenmerk van zigeunerinstellingen. Bij ringen gemaakt met moderne zigeunerzettingen is de steen in het metaal verzonken. Juweliers noemen dit meestal een verzonken montage, en ze zien er gestroomlijnder en moderner uit in vergelijking met antieke zigeunermontages.

• Onzichtbare omgeving

  Patrick Gires / Van Cleef & Arpels

  Met een onzichtbare setting lijkt een mozaïekachtige reeks stenen naadloos te zweven zonder zichtbare tanden of ondersteuning. In werkelijkheid zijn ze individueel en zeer precies gesneden met gegroefde gordels die aan de onderkant in een dun draadframe zijn vergrendeld. Als je je voorstelt hoe stukjes van een legpuzzel in elkaar passen, krijg je een idee hoe de stenen bij elkaar worden gehouden. Deze instelling werkt het meest effectief met rechte sneden op vierkante, smaragdgroene of stokbroodstenen.

  Ontwikkeld in het midden van de 19e eeuw in Frankrijk, werden onzichtbare settings geperfectioneerd en gepatenteerd door Van Cleef & Arpels in 1933 als de "mystery setting" (ook wel de "mystère setting" of "onzichtbaar gezet"). Technologische vooruitgang in snijtechnieken zorgde halverwege de jaren negentig voor een heropleving van de populariteit.

  Het is gebruikelijk om kostuumjuwelen uit de jaren dertig te vinden met rijen geperste glasstenen om de onzichtbare zettechniek te simuleren. Dit komt misschien in de buurt van het nabootsen van het uiterlijk, maar het dupliceert niet hetzelfde gecompliceerde constructieproces.

• Millegrain-instelling

  Morphy Veilingen

  Millegrain-instellingen gebruiken een dunne lijn kralen om een ​​edelsteen te omringen en op zijn plaats te houden. Ook wel gespeld als "millgrain" of "milgrain", het woord komt van het Frans en betekent "duizend granen" voor het effect van de kleine korrels langs de rand van de edelsteen. Deze instelling wordt gemaakt door een klein wiel langs de rand van de edelsteen over het metaal te rollen. De tool werkt als een mal om een ​​kralenpatroon langs het oppervlak te creëren. Een effect van de omringende kralen is dat het de schittering van de edelstenen versterkt.

  Er wordt aangenomen dat deze decoratieve kralenstijl is afgeleid van oude Etruskische constructietechnieken voor sieraden. In het midden van de 19e eeuw deed de familiejuwelenfirma Castellani in Italië de populariteit van de Etruskische kunstvorm met goudgranulatie (of kralen) herleven.

  Millegrain-zettingen werden vooral populair voor gebruik in sieraden gemaakt met platina rond het begin van de 20e eeuw. Deze instellingen zijn een typisch kenmerk van de zeer verfraaide slingerstijl die te vinden is in Parijse Belle Epoque-stijlen en sieraden uit het Edwardiaanse tijdperk. De stijl bleef populair tot in het art deco-tijdperk van de jaren 1920 en 1930.

• Effenen instelling

  

  Jay B. Siegel / ChicAntiques.com

  Pave (uitgesproken als "pah-vey") is een techniek voor het zetten van stenen waarbij gebruik wordt gemaakt van edelstenen of strass steentjes die zo dicht mogelijk bij elkaar zijn geplaatst op een metalen basis, waarbij heel weinig van de metalen basis zichtbaar is. Pave is een woord dat is afgeleid van de Franse betekenis "plaveien", en net als de naam geeft het de indruk van een sieraad dat met stenen is geplaveid.

  Deze met juwelen ingelegde look is veelvuldig gekopieerd in moderne kostuumjuwelen (afgebeeld, broche uit de late jaren 1940). Witte metalen worden vaak gebruikt met kleurloze stenen voor dit proces, omdat ze in elkaar overvloeien om het geplaveide uiterlijk van een stuk te versterken. Gekleurde stenen kunnen ook worden geplaveid in monotone versies of in alternatieve kleuren om een ​​gestreepte look of regenboogeffect te creëren.

• Tiffany-instelling

  

  De drie genaden

  Een setting in Tiffany-stijl is verreweg de meest populaire setting voor verlovingsringen. Deze instelling wordt gebruikt voor een solitaire-steen met verschillende klauwachtige tanden (meestal zes maar soms slechts vier) om de edelsteen rond het dikste deel van de rand te houden, zodat deze boven de band wordt opgetild terwijl deze stevig op zijn plaats wordt gehouden. Door de steen boven de ringband te heffen, kan licht zowel de bovenkant als de zijkanten van de steen binnendringen, waardoor de drager een maximale sprankeling krijgt.

  Genoemd naar Tiffany & Co., die de setting in 1886 uitvond, was het destijds een innovatie. Traditioneel werden stenen diep in de schacht van de band gezet (de zigeunerstand). De setting in Tiffany-stijl is ook een standaard voor oorknopjes. Het algehele uiterlijk is in wezen ongewijzigd sinds de introductie, hoewel de tanden in de loop van de tijd slanker zijn geworden.

  De eerste Tiffany-zettingen waren gemaakt van platina. Omdat het witte metaal bijna onzichtbaar is tegen een diamant, leek een in Tiffany gezette diamanten ring op de vinger van de drager te zweven. Instellingen in Tiffany-stijl kunnen worden gemaakt van elk type metaal, zoals sterling zilver of geplateerd basismetaal en kunnen ook imitatiestenen bevatten.