Manuel Breva Colmeiro / Getty Images
Je ziet hun foto's elke dag in het nieuws. Fotojournalisten brengen ons de visuele beelden van een verhaal dat de woorden van een schrijver ondersteunt. Ze zijn er om belangrijke gebeurtenissen te verslaan, de gezichten achter de krantenkoppen te laten zien, en ze dwingen ons vaak het gevoel te krijgen dat we deel uitmaken van de scène.
Wat is fotojournalistiek?
Fotojournalistiek begon vorm te krijgen toen fotografen gemakkelijk camera's konden vervoeren naar oorlogsgebieden. Voor het eerst konden gewone burgers de impact van de gevechten daar in hun krant zien. Het was een cruciaal moment in de fotografie en het werd steeds reëler tussen de burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog.
Toch gaat fotojournalistiek niet alleen over oorlog of over fotografen die op het ritme van een plaatselijke krant werken. Het is veel meer dan dat. Fotojournalistiek vertelt een verhaal en dat gebeurt vaak op één foto. Denk aan de foto's uit het Depressie-tijdperk van Dorothea Lange of die beroemde foto's van Mickey Mantle die homeruns slaat. Ze roepen een gevoel op, of het nu verbazing, empathie, verdriet of vreugde is.
Dat is het kenmerk van fotojournalistiek; om dat ene moment in de tijd vast te leggen en kijkers het gevoel te geven dat ze er deel van uitmaken.
Het verhaal in één opname
Simpel gezegd, fotojournalistiek gaat over het vastleggen van werkwoorden. Dit betekent niet simpelweg een actiefoto maken. Het werkwoord overbrengen is veel meer dan dat. Verhalen worden in plakjes vastgelegd, terwijl fotojournalistiek ernaar streeft om in één keer over te brengen wat er gebeurt.
Hoewel het geweldig is als het gebeurt, gaat fotojournalistiek niet over de beste compositie, of de beste technische details, of een mooi onderwerp. Bij fotojournalistiek gaat het erom de wereld een verhaal te laten zien van iets dat echt is gebeurd. "Getuigenis" is een uitdrukking die in je opkomt met betrekking tot fotojournalistiek.
Fotojournalistiek laat de wereld even kijken door de ogen van de fotograaf. Als fotojournalistiek goed wordt gedaan, straalt dat ene moment veel tijd uit. Het overbrengen van het volledige verhaal maakt deel uit van omgevingsportretten, waarbij de setting ons evenveel vertelt over het onderwerp als over het onderwerp zelf.
De emotie is vaak rauw in fotojournalistiek. De fotograaf regisseert de scène niet zoals een portret- of commerciële fotograaf zou doen. In plaats daarvan gaan de beste van hen op in de achtergrond en worden ze een schaduwfiguur (in tegenstelling tot de paparazzi). Ze zijn er om te observeren en vast te leggen, niet om het verhaal te worden of het te onderbreken.
Het is deze houding, de "ik ben slechts een waarnemer" -benadering, die de onderwerpen van de journalist in staat stelt niet op de camera te reageren, maar zichzelf te zijn. De fotojournalist heeft een andere houding dan andere fotografen en het is noodzakelijk om die gedenkwaardige foto's vast te leggen. Heel vaak kan die ene foto een oproep tot actie worden voor de miljoenen mensen die hem zien.
Ethiek in fotojournalistiek
Een ander essentieel onderdeel van fotojournalistiek is nauwkeurigheid. Dit betekent dat wat er in het frame staat, is wat er is gebeurd. De fotojournalist is ethisch verplicht om het verhaal niet te veranderen (hoewel velen niet aan dit ideaal voldoen).
Hoogspanningsleidingen mogen niet worden gekloond. Er mag niet meer rook worden toegevoegd aan een brandscène. Wat werd vastgelegd, is hoe het zou moeten zijn. Helaas heeft het tijdperk van digitale fotografie het gemakkelijker dan ooit gemaakt om de werkelijkheid te manipuleren.
De afbeelding moet een venster op het evenement zijn. Maak de schaduwen hoogstens een beetje lichter om gezichten te zien of verscherp de afbeelding een beetje voor de duidelijkheid, maar verander niet de essentie van wat u op de foto vastlegt. Als je dat doet, verander je het verhaal.